مدح و شهادت حضرت رقیه سلام الله علیها
شاعر : محسن حنیفی
نوع شعر : مدح و مرثیه
وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
قالب شعر : غزل
از وقـار عـمه‌جان خود حجـاب آموخته او مـؤدّب بـودنش را از ربـاب آموخته
با دو دست بسته تا شامات را یکسر گرفت رزم را از فـاطمه، از بوتـراب آموخته
چـشـم بـارانـی او آمـوزگـار اشـک بود گریه کردن برلبت را او به آب آموخته
زلـفـهـایت را ورق میـزد شبیه مـقـتـلی روضه را از زخم جلد این کتاب آموخته
جمع زد زخم تو را با زخم‌های مادرت با شمـارش کـردن آنهـا حـساب آموخته
چشم بیدار شبش را چشم زد شام حسود پلک‌هایش چند روزی هست خواب آموخته
زلف تو گفت از سرِ نی؛ دخترت آتش گرفت سـوخـتن را پا به پـایش آفـتـاب آموخته
گاه باید که ادب از بی‌ادب آموخت، پس بوسه را از چوب در بزم شراب آموخته
|